tag:blogger.com,1999:blog-91930571826033261032024-02-08T07:26:13.048+02:00BlebiruBlebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-23109691276391210462019-07-12T00:02:00.001+03:002019-07-12T00:02:17.608+03:00Beautiful slobs
That night I can really tell we had a moment. One of these when time stops and everyone’s in tune with the frequency the night dictates. Two of us arguing about constellations by the open window the other two counting cars going by, making up stories about the guy reading a book in his room opposite our own. And there was Leonard Cohen playing mumbling lyrics we knew but didn’t understand yet Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-7693172478809020002019-03-23T11:00:00.002+02:002019-03-23T11:00:52.318+02:00Νιντλ ντροπ στο μυαλό του ονειροπόλου
Μια μέρα θα μπούμε σ’ ένα μπαρ στο Σικάγο και θα φοράμε μακριά ζεστά παλτά, δεν ξέρω γιατί και θα κάτσουμε στο μπαρ και θα παραγγείλουμε στον μπάρμαν μπέρμπον στρέιτ, νο τσέισερ και σακουλάκι πίνατς και δε θα ενδιαφερόμαστε για το αν θα εμφανιστεί η Τζέσικα Ράμπιτ. κάτι θα ‘χει αλλάξει τη μέρα αυτή και θα με θες όπως τον πρώτο καιρό, που ήταν και χριστούγεννα και θα κάνουμε σεξ όρθιοι γυμνοί με Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-73851722996011626882019-03-23T10:59:00.001+02:002019-03-23T10:59:20.924+02:00Καταστρέφω το χάι μου
Καταστρέφω το χάι μου καταστρέφω το χάι μουμε μιαν υπενθύμιση ή κάποιαν ανάμνηση κακώς που θυμάμαι τη λάθος στιγμή και μ’ έναν έρωτα πλάι μου χαλάω το χάι μου καταστρέφω το χάι μου καταστρέφω το χάι μου σε αλκοόλ με τυλίγω και σαν σε βιβλίο για λίγο περνάω καλά χωρίς να μου μοιάζω, μα γυρίζω σελίδα, χαζεύω το χάλι μου χαλάω το χάι μου καταστρέφω το χάι μου καταστρέφω το χάι μου μεσ’ τη ροή καλώνBlebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-35426973048370950392019-03-23T10:58:00.001+02:002019-03-23T10:58:06.744+02:00Σφυρίξτε μου τραγούδια χαράς
Στο βάθος, δίπλα στην τουαλέτα είχανε κρύψει έναν κουλοχέρη. Ήταν Χριστούγεννα ή κάτι τέτοιο και το μαγαζί γέμιζε και άδειαζε και ήταν αυτός ο ένας τύπος ψηλός, αδύνατος, σουρωμένος τύπος που έπαιζε φρουτάκια όλο το απόγευμα εμποδίζοντας μπροστά στην πόρτα της τουαλέτας. Ήταν εκεί όταν έφτασα στημένος μπροστά στον κουλοχέρη και πού και πού παράγγελνε κι άλλη μπύρα. Ποτέ δε νικούσε, αλλά Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-67211838827143930452019-03-18T21:13:00.003+02:002019-03-18T21:13:52.530+02:00Το κουκούλι
Κάθε μέρα πηγαίνει στη δουλειά με τα πόδια. Ποδήλατο δε λέει να πάρει, δυο χρόνια τώρα. Δεν τον πειράζει λέει το περπάτημα. Το εικοσάλεπτο που περπατάει προσπαθεί να το αξιοποιεί απαντώντας σε ημέιλ, προσ- περνώντας παγκάκια, ποδηλάτες πιτσαρίες και κόφι-του-γκόου, τυλίγοντας πού και πού πιο σφιχτά τον εαυτό του μέσα στη γκρίζα καμπαρντίνα. Περπατάει και πληκτρολογεί στέλνει μηνύματα και Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-58014647597438586722019-03-18T21:10:00.001+02:002019-03-18T21:10:22.623+02:00Το δαιμόνιο
Ο Τομ ισχυρίζεται πως τα δυο καλύτερα πράγματα στον κόσμο είναι η μουσική κι αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «πούσι τζους». Αναρωτιέμαι ποιο να είναι το δαιμόνιο του. Τι είναι αυτό που τον παθιάζει. Τι τον κάνει να κοκκινίζει, τι σκέφτεται όταν ξυπνάει, τι είναι αυτό που άπαξ και τον πιάσει δεν τον αφήνει παρά μόνο όταν τον εξαντλήσει εντελώς; Είναι η μουσική; Είναι ένα βραδινό τζόιντ ακούγοντας Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-20079863515900736672018-11-25T16:43:00.005+02:002018-11-25T16:43:59.783+02:00You are killing orangutans!
“You are killing orangutans if you buy these products!” said the title of the video and I found it really cruel that it had to make me laugh while watching dying monkeys. The absurdity of the internet the whole world’s slow burn of shit knocks on my door every day all day throughBlebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-34058088060546797952018-09-24T21:16:00.002+03:002018-09-24T21:45:36.831+03:00Ξυπνάω Σάββατο μεσημέρι
Δεν πλένω δόντια. Μένω με τις τσίμπλες
και με το βρακί ενώ έχει κρύο.
Βάζω να κατεβαίνει το ρέκβιεμ του Μπραμς,
κατουράω κι ανοίγω το ραδιόφωνο.
Ψέματα λέω, ποτέ δεν ακούω ραδιόφωνο.
Έχει βρέξει. Δεν ξέρω αν βρέχει ακόμα,
βουίζει το καζανάκι και το ψυγείο
και δεν ακούω τη βροχή.
Ξύπνησα με την αίσθηση πως πρέπει να βιαστώ
αλλά δε θυμάμαι γιατί και κάθομαι
σηκώνομαι κάθομαι
σηκώνομαι και Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-60298205217896895572018-09-24T21:11:00.001+03:002018-09-24T21:11:25.551+03:00
Το μπουκάλι χωμένο μαλακά στην άμμο και
αργά αργά βυθιζόμασταν σ' αυτήν κι εμείς.
Μιλούσαμε δυνατά.
Όλο βρίσκαμε κάτι για να μαλώσουμε.
Γελούσαμε.
Επέμενε να ψιθυρίζει.
Ένα με τη νύχτα, δεν καταλάβαινα το ύφος της.
Ψιθύριζε δίπλα μας κι εμείς συνεχίζαμε.
Και τότε, όπως συμβαίνει καμιά φορά τυχαία,
σωπάσαμε και οι τρεις ταυτόχρονα και
για πρώτη φορά ακούστηκε ο ψίθυρός της.
Κάτι μας έλεγε ξανά Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-61778495429871853822018-09-24T21:06:00.001+03:002018-09-24T21:06:54.852+03:00Ποντίκια
Έκοψε το χέρι του άσχημα μ' ένα χοντρό γυαλί
από ποτήρι. Έγινε η σαπουνάδα κόκκινη.
Το μπαντάρισε όπως να 'ναι και πήγε στο νοσοκομείο.
Το κόψιμο ήταν τόσο βαθύ που 'χε φανεί ο τένοντας και
φοβηθήκανε μη θέλει χειρουργείο.
Τον στείλανε τελικά αλλού. Τρεις ώρες περίμενε.
Οι ποντικοπαγίδες δούλεψαν. Έπιασε φοβερή μπόχα
μέσα στο σπίτι.
Τα βρήκε έτσι πεθαμένα και δεν άντεξε άλλο,
έπιασε κι έκανε Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-23094628662187995002018-08-12T10:23:00.003+03:002018-08-12T10:23:46.257+03:00Το φλερτ
Εγώ όλο το σκηνικό το πήρα χαμπάρι ως εξής. Σε ανύποπτο χρόνο εκσφενδονίστηκε προς το μέρος μου ένα αντικείμενο, που τελικά με βρήκε με δύναμη στο στήθος. Με την περιφερειακή μου όραση πρόλαβα να δω πως είχε έρθει από την άλλη άκρη του μπαρ. Ήταν πολύ πιθανό ο βλάκας ο Κυριάκος να ‘χε σουρώσει και να ‘κανε πλάκες με τις σερβιτόρες. Έψαξα με το βλέμμα μου στο πάτωμα να δω τι ήταν αυτό που μ’ είχεBlebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-83240373189104347082018-06-22T15:41:00.000+03:002018-06-24T14:22:54.863+03:00Το ρομπότ
Ο Μαξ μάντευε πως το αφεντικό του θεωρούσε χαζούς αυτούς τους συναισθηματισμούς, οπότε δεν άφηνε τη συγκίνησή του να φανεί.
Ήταν έτοιμο.
Κράτησε την ανάσα του καθώς συνέδεε την τεράστια πρίζα. Ρεύμα κύλησε μέσα στο Κ2-69 και τα πράσινα λεντ μάτια του άστραψαν.
Ο Μαξ ανατρίχιασε.
Είχε κατασκευάσει το στόμα σαν μια καταπακτή, που μπορούσε να ανοιγοκλείνει όταν το Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-40442399770535280232018-06-18T05:37:00.000+03:002018-06-19T22:31:10.548+03:00Ο θείος
Η μάνα μπήκε στο σπίτι κι ακούμπησε στο τραπέζι την τσάντα της και μια σακούλα. Φαινόταν κουρασμένη και είχε ιδρώσει. Σκούπισε το μέτωπό της και ψαχούλεψε να βρει το πακέτο με τα τσιγάρα. Κάτι είχε ψωνίσει από το ζαχαροπλαστείο πριν ανέβει σπίτι.
- Τι πήρες, τη ρωτάω, γλυκά;
- Και γλυκά και αλμυρά. Έτσι, για τον θείο.
- Γιατί, τι έκανε;
- Ο θείος πέθανε χθες.
Μου το 'πε αυτό καθώς βολευόταν στη Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-74158965441927418562017-12-04T11:00:00.001+02:002017-12-04T11:00:24.859+02:00Σιωπή κρυστάλλινη
Μια μέρα καθώς περνάω, θα κοιτάξω πάνω.
Θα κοιτάξω πάνω όπως πάντα απ' όταν μετακόμισες εδώ.
Μια μέρα καθώς περνάω, θα κοιτάξω πάνω,
στο σκοτεινό σου μπαλκόνι,
στο στενό σου παράθυρο
και θα 'σαι εκεί
χαμογελαστή,
σα να γύρισε ο χρόνος πίσω,
σα να μη συνέβη τίποτα.
Τώρα χαμογελάς; Εννοώ αληθινά,
όχι καθημερινά όπως κάνεις πάντα.
Μπορείς να κοιμηθείς;
Βρίσκεις θάρρος να ξυπνάς;
Δεν ξέρω.
Το Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-65934129318439345142017-10-20T16:26:00.000+03:002017-10-20T16:26:00.545+03:00Όταν τελειώνουν τα πατατάκια στα βαρετά πάρτυ
σκέφτομαιτον ζωγράφο – πρωταθλητή περιπτερόμπυραςπου σχεδίαζε βιτρό για εκκλησίες,τον σκοτεινό ποιητήπου μελετούσε τ’ αγάλματα στο Λούβρο,τον πλακατζή παοκτσήμε όσκαρ αγαρμποσύνης,τον χασικλή λαουτιέρημε τις αστρικές προβολές του,τον τελειομανή δάσκαλο – συνθέτημε τις αϋπνίες,τον κιθαρίστα – φυσικό και κάφρο εκ φύσεωςμε την πομάδα στο μαλλί,τον μελαμψό σκιτσογράφο – ιστορικόκαι ιστορικό ξερόλα,Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-53422572384503871412017-03-07T19:47:00.003+02:002017-09-11T19:57:10.837+03:00Η μάγισσα
Μια μάγισσα με κέρναγε καφέ
στην πόλη των βροχών.
Είχε μάτια μελιά
και ήξερε τα πάντα.
Εγώ της έγραφα σιντί
κι εκείνη ετοίμαζε σερμπέτια.
Έλιωνε κουβερτούρα, μετάγγιζε λικέρ
και μου 'λεγε ιστορίες.
Ένα βράδυ μ' άφησε
να την κοιτάω να κλαίει.
Με κέρασε λίγο κονιάκ
κι έπιασε μετά να σφουγγαρίζει.
Μου είπε για το Τώρα
και μερικές άλλες σοφίες γι' αργότερα.
Την τελευταία μου μερα εκεί
- πάνε πια Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-44918099204219645142017-02-21T22:06:00.000+02:002017-03-06T20:22:33.394+02:00Το μεγαλύτερο πάρτυ
Μουσική θα παίζει δυνατά
θα ρέει άφθονο το αλκοόλ
- το καλύτερο πάρτυ!
Σου λέω,
τη μέρα που θα καταλάβουμε τις γυναίκες
θα κάνουμε το μεγαλύτερο,
το καλύτερο,
το πιο σπουδαίο πάρτυ.
Ή μάλλον,
ίσως και να 'ναι το χειρότερο...
θα 'μαστε μόνο άντρες.
Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-76000278550068630952017-02-14T21:18:00.000+02:002017-03-06T20:22:44.122+02:00Μίστερ Χάι-Χατ
Τυφλώθηκα
απ' τις προσπάθειές σου να λάμψεις
και δε μπορούσα πια να σε διακρίνω.
Κουφάθηκα
απ' τις φωνές σου: κρωξίματα παγωνιού
- υπόκωφες κραυγές βοήθειας.
Κουφάθηκα και δεν άκουγα πια
αν είχες τίποτα να πεις.
Μ' άρεσε να στέκομαι δίπλα σου
αλλά μ' ήθελες γύρω σου.
Τώρα σε βλέπω μόνο έξω.
Δε με χαιρετάς,
έχεις σημαντικά μέρη να πας,
ασήμαντων ποτήρια να τσουγκρίσεις.
Να νιώσεις ένας απ' Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-35734627539461912132017-02-04T04:29:00.001+02:002017-02-04T04:29:30.825+02:00Μισοτελειωμένο
Ο έρωτάς μας κατήντησε πια μισοτελειωμένο σωληνάριο οδοντόκρεμας.
Κάθε μέρα τον ζουλάμε επίμονα να βγάλει κι άλλο και κάθε φορά αναρωτιόμαστε μήπως θα 'ταν καλύτερο να τα παρατούσαμε και να τον πετούσαμε στα σκουπίδια.
Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-39346972140198285022016-11-30T05:19:00.000+02:002017-12-04T10:22:00.929+02:00Καθωσπρεπειανοί
Όταν πια βαρέθηκε στο κρεβάτι, σηκώθηκε να πλυθεί. Ας χτυπήσω έναν φραπέ πρώτα, σκέφτηκε. Ή μάλλον έναν καφέ. Έτσι τον λένε το φραπέ οι καθώς πρέπει άνθρωποι. Οι καθωσπρεπειανοί. Καθωσπρεπειανοί καθωσπρεπειανοί της μαμάς σας το μουνί, σκέφτηκε αόριστα υπο την υπόκρουση του σέικερ. Σύρθηκε ως τον καναπέ κι έμεινε εκεί ως το βράδυ.
Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-35807504613841891182016-09-17T18:44:00.000+03:002016-09-29T11:12:13.889+03:00Ταξί
Στο τσακ το πρόλαβε το ταξί ο κύριος Σπύρος. Μεσημεριάτικα βόλτα στην αγορά, το 'ξερε πως δεν ήταν καλή ιδέα. Έφυγε και το αστικό πριν δυο λεπτά και τώρα είχε να μπλέκει και με τους ταρίφες. Άνοιξε πόρτα, έσκυψε, μπήκε με τον κώλο, έκατσε και έκλεισε την πόρτα με αξιοθαύμαστη ταχύτητα, κι όλα αυτά όσο ο ταξιτζής άναβε τη μηχανή για να φύγει απ' την πιάτσα.
Όσο ο κυρ Σπύρος έβαζε τη Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-41255561627410125412016-08-30T21:55:00.002+03:002018-11-05T04:18:26.026+02:00Περνάν από μπροστά μου
Οι γιαγιάδες με τα κροκς, οι γύφτισσες με τα συνολάκια λαϊκής, οι ατσαλάκωτες με τα ατσαλάκωτα χαμόγελα, αυτές με τα ψεύτικα νύχια κι αυτές με τις ψεύτικες υποσχέσεις, όλα τα χρυσά πέδιλα και τα ρολόγια προσφοράς, οι ηλιοκαμμένες με τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια κι αυτές με το καινούργιο μαγιό στη σακούλα H&M... Οι ποδηλάτισσες, οι καθαρίστριες, οι μπαργούμεν, οι νουμεράκι βόνταφον, Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-20517089338680332622016-07-01T15:01:00.002+03:002016-07-01T15:01:31.304+03:00Έλα
Έλα για ένα τριήμερο στο δεύτερο πόδι,
ή τουλάχιστον για ένα βράδυ με μια μπύρα στο πόδι.
Να σε βαρέσει, να γελάς, να με τραβολογάς, να σε κουβαλάω.
Έλα ένα γκρίζο απόγευμα κι έξω να ρίχνει βρόχα,
ή για φρέντο εσπρέσσο στη φαλακρή πλατεία με
το κουτσουλημένο άγαλμα.
Έλα να σε πάω να ακούσουμε πάλι χορωδίες από τζιτζίκια
ή για αντικατοπτρισμούς στον ακίνητο καύσωνα της πόλης.
Έλα για ένα Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-21336147500577769632016-06-06T13:41:00.001+03:002016-06-06T13:41:16.054+03:00Προτελευταία "αντίο"
Πέρα από τις φτέρνες απ' τα μαύρα παπουτσάκια,
τις λεπτές γυαλιστερές σου γάμπες,
το λουλουδέ φορεματάκι που ανεμίζει,
τη γραμμή της πλάτης σου, που τη μισομαντεύω
και τις μπούκλες-ελατήρια που κρέμονται ως τους ώμους,
πέρα απ' αυτά,
είναι χάλια να σε κοιτάω να φεύγεις.
Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9193057182603326103.post-76350808788856881022016-06-06T13:30:00.002+03:002016-06-06T13:42:38.115+03:00Πρόποση ΙΙΙ
Στη φιλία για τη φιλία.
Να 'ναι έτσι, απλό.
Στο σωστό
στο καλύτερο
στον εναγκαλισμό του λάθους
στο φόβο.
Νοσταλγικά σλάιντ σόουζ
να τρέχουν πίσω απ' τα μάτια μας
και στα όνειρά μας
να βλέπουμε μπροστά.
Στο εκάστοτε παρόν μας.
Να μας ταιριάζει και να ταιριάζει,
να συγχρονίζεται με τα παρόντα άλλων.
Στο κοινό μέλλον, μέσω
της φιλίας για τη φιλία.
Να 'ναι τόσο απλό.
(Επίσης: Πρόποση Ι&Blebiruhttp://www.blogger.com/profile/11722518726918157150noreply@blogger.com0