Μίστερ Χάι-Χατ

Τυφλώθηκα
απ' τις προσπάθειές σου να λάμψεις
και δε μπορούσα πια να σε διακρίνω.
Κουφάθηκα
απ' τις φωνές σου: κρωξίματα παγωνιού
- υπόκωφες κραυγές βοήθειας.
Κουφάθηκα και δεν άκουγα πια
αν είχες τίποτα να πεις.
Μ' άρεσε να στέκομαι δίπλα σου
αλλά μ' ήθελες γύρω σου.

Τώρα σε βλέπω μόνο έξω.
Δε με χαιρετάς,
έχεις σημαντικά μέρη να πας,
ασήμαντων ποτήρια να τσουγκρίσεις.
Να νιώσεις ένας απ' αυτούς
αλλά καλύτερος, μοναδικός.
Και είσαι, το ξέρω, μοναδικός
στα κρωξίματα
και κυρίως
στις υπόκωφες κραυγές βοήθειας.