Από το καλοκαίρι ακόμα, το ρολόι στον τοίχο της κουζίνας έχει απομείνει να δείχνει μια ώρα μπροστά. Μετά από τόσους μήνες, δε μπορώ να πω πως από βαρεμάρα δεν τ’ αλλάζω. Αυτό ίσως να ίσχυε τις πρώτες μέρες απ’ όταν χειμώνιασε κι άλλαξε η ώρα.
Ένα βράδυ καθόμουν και το κοιτούσα. Έδειχε περίπου τρεις κι ήταν ακόμη νωρίς. Σε λίγο, σκέφτηκα, δε θα χρειάζεται να το γυρίσω. Τόσο καιρό τ’ αφήνω. Σε λίγο ο χειμώνας θα περάσει, ο χρόνος θα έρθει και θα συντονιστεί. Θα τρέχει πάλι μαζί με το ρολόι της κουζίνας. Όλα θα δουλεύουν, θα κυλάνε σωστά. Ο παγωμένος χρόνος του χειμώνα θα ρέει πάλι κανονικά. Ευνοϊκά ίσως. Ίσως σαν καλοκαίρι.
Ένα βράδυ καθόμουν και το κοιτούσα. Έδειχε περίπου τρεις κι ήταν ακόμη νωρίς. Σε λίγο, σκέφτηκα, δε θα χρειάζεται να το γυρίσω. Τόσο καιρό τ’ αφήνω. Σε λίγο ο χειμώνας θα περάσει, ο χρόνος θα έρθει και θα συντονιστεί. Θα τρέχει πάλι μαζί με το ρολόι της κουζίνας. Όλα θα δουλεύουν, θα κυλάνε σωστά. Ο παγωμένος χρόνος του χειμώνα θα ρέει πάλι κανονικά. Ευνοϊκά ίσως. Ίσως σαν καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου