Ήταν Τετάρτη και ήταν η μέρα που ο Ευριπίδης είχε προγραμματίσει να πάει να αγοράσει έρωτα. Είχε περάσει αρκετά απογεύματα προσπαθώντας να αποφασίσει αν χρειάζεται ή όχι έναν έρωτα. Είχε μάθει από έναν συνάδελφο που μπορούσε να βρει και μιας και τα λεφτά δεν του 'λειπαν, πήρε τηλέφωνο και ζήτησε ραντεβού για τη συγκεκριμένη μέρα.
Το γραφείο που θα πήγαινε ο Ευριπίδης, αυτό που του 'χε συστήσει εκείνος ο τύπος από τη δουλειά, ήταν σ' ένα ύποπτα αδιάφορο κτήριο. Εκεί μπορούσε κανείς να προμηθευτεί κάθε λογής πράγμα. Λίγη εμπιστοσύνη, καλού ή κακού είδους ζήλια και, φυσικά, έρωτα. Ο έκτος όροφος της παλιάς εκείνης πολυκατοικίας ήταν όλος κατειλημμένος από την εταιρία και περιλάμβανε ξεχωριστά τμήματα για κάθε...εμπόρευμα.
Έξω από την πόρτα που έγραφε "Έρωτας" ήταν στημένο ένα σαλονάκι αναμονής, θλιβερό σαν δωμάτιο ξενοδοχείου. Δύο άβολοι πράσινοι καναπέδες ήταν πιασμένοι από τους πισινούς ανυπόμονων πελατών κι ο Ευριπίδης, που είχε φτάσει τελευταίος, καθόταν ακριβώς δίπλα, σε μια εξίσου άβολη πολυθρόνα. Τα λεπτά περνούσαν αμήχανα και αργά για τους πέντε που περίμεναν. Ο Ευριπίδης χάζευε τους άλλους τέσσερις, την ταπετσαρία και την πινακίδα πάνω από την πόρτα που έλεγε "παρακαλώ ησυχία, θα έρθει και η σειρά σας". Προκειμένου να σπάσει τον πάγο και κυρίως τη σιωπή, ένας απ' τους άλλους τέσσερις, ο πιο αντιπαθής απ' όσο μπορούσε να προβλέψει ο Ευριπίδης, ξερόβηξε και είπε:
- Έχω καιρό να ερωτευτώ και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα. Ψάχνω για μια γεματούλα, με λίγο χιούμορ και οπωσδήποτε χωρίς στραβά δόντια! Εσείς;
Οι υπόλοιποι κόντευαν να κοιμηθούν πριν αρχίσει ο τύπος να μιλάει και όταν τους απηύθυνε τον λόγο, προσπάθησαν να σκεφτούν κάποιαν απάντηση.
- Εμένα δε μ' αρέσουν οι χοντρές. Θέλω λεπτή, έξυπνη και καλή στο κρεβάτι!
- Εγώ, είπε ο τρίτος, δεν ενδιαφέρομαι για την εξωτερική εμφάνιση. Με νοιάζει να με αγαπάει και να 'ναι καλή νοικοκυρά. Ξέρετε τώρα, να κάνει και κανα καλό φαΐ...
Ο πρώτος έδειξε να παραξενεύεται:
- Μα, δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν αυτά με τον έρωτα. Μήπως ψάχνετε το τμήμα βολέματος; Είναι δεξιά και στο βάθος, είπε και έδειξε με το χέρι.
Ο άλλος το σκέφτηκε για λίγο, κι έπειτα σηκώθηκε και βάδισε γρήγορα προς τα "δεξιά και στο βάθος" και δεν τους ξανααπασχολήσε μέχρι το τέλος της ιστορίας.
Η συζήτηση είχε αποσυντονιστεί, μέχρι που ο τέταρτος από τους καναπεδοκαταληψίες μίλησε:
- Εγώ παιδιά είμαι εδώ για να ξεχάσω...Είχα πρόσφατα έναν έρωτα που απέτυχε και σκέφτηκα πως ένας νέος θα με αναζωογονούσε.
Είχαν πιάσει ωραία κουβεντούλα. Ο Ευριπίδης καθόταν σιωπηλός και τους άκουγε. Είχε κάπως μπερδευτεί.
- Εσύ φίλε; Πώς κι από 'δω; αστειεύτηκε ο πρώτος, απευθυνόμενος στον Ευριπίδη.
- Τι να σας πω ρε παιδιά...εγώ για την ψευδαίσθηση ήρθα.
Το τέλος ενός έρωτα πολλές φορές σημαίνει μια καταστροφή. Όμως, η όμορφη ψευδαίσθηση μέχρι την καταστροφή αξίζει τον κόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου