Στολίστηκε όσο περισσότερο μπορούσε. Ήθελε να είναι ωραίος, να μη φαίνεται πως είναι άρρωστος. Γιατί περί αρρώστιας πρόκειται. Ακόμα και μέσα στο φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο, το καλοφτιαγμένο παντελόνι και τα παπούτσια, ένιωθε κατά κάποιο τρόπο αρρωστημένος. Αδυνατισμένος και ωχρός, μέσα στο πουκάμισο φαινόταν σαν σκιάχτρο. Καμία σχέση με τον παλιό καλό καιρό. Και όλους τους προηγούμενους παλιούς καλούς καιρούς. Της το ζήτησε κι αυτή διστακτικά το δέχτηκε. Να βρεθούν για λίγο. Μέσα στην αδυναμία του βρήκε τη δύναμη και το θάρρος να τη ζητήσει πίσω. Ήξερε πως ήταν λάθος αλλά το ήθελε τόσο! Έβαλε λοιπόν το σιδερωμένο πουκάμισο, το καλοφτιαγμένο παντελόνι και καθαρά παπούτσια. Βούρτσισε τα δόντια του και χτενίστηκε. Δεν τα συνήθιζε όλα αυτά τώρα τελευταία, τότε όμως έτσι ήταν, κι αυτή έτσι τον αγαπούσε. Σ' αυτό πόνταρε. Περπατώντας προς το σημείο συνάντησης, έκοψε ένα λουλούδι και αγόρασε μια μικρή σοκολάτα. Έπρεπε να πάνε όλα τέλεια.
Και πήγαν. Της έδωσε το λουλούδι και φάγανε τη σοκολάτα. Έπειτα, τα λόγια βγήκαν χείμαρρος από το στόμα του. Της είπε για τον έρωτα, το παρελθόν, το πιθανό μέλλον. Ήταν συγκινημένος και συγκινητικός. Εκείνη χάρηκε που τον είδε. Δεν ήταν καλά και δυσκολευόταν να το κρύψει. Τον άκουσε συγκινημένη και όταν αυτός τελείωσε, του απάντησε:
" Όχι".
Και πήγαν. Της έδωσε το λουλούδι και φάγανε τη σοκολάτα. Έπειτα, τα λόγια βγήκαν χείμαρρος από το στόμα του. Της είπε για τον έρωτα, το παρελθόν, το πιθανό μέλλον. Ήταν συγκινημένος και συγκινητικός. Εκείνη χάρηκε που τον είδε. Δεν ήταν καλά και δυσκολευόταν να το κρύψει. Τον άκουσε συγκινημένη και όταν αυτός τελείωσε, του απάντησε:
" Όχι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου