Προτελευταία "αντίο"

Πέρα από τις φτέρνες απ' τα μαύρα παπουτσάκια,
τις λεπτές γυαλιστερές σου γάμπες,
το λουλουδέ φορεματάκι που ανεμίζει,
τη γραμμή της πλάτης σου, που τη μισομαντεύω
και τις μπούκλες-ελατήρια που κρέμονται ως τους ώμους,
πέρα απ' αυτά,
είναι χάλια να σε κοιτάω να φεύγεις.

Πρόποση ΙΙΙ

Στη φιλία για τη φιλία.
Να 'ναι έτσι, απλό.
Στο σωστό
στο καλύτερο
στον εναγκαλισμό του λάθους
στο φόβο.

Νοσταλγικά σλάιντ σόουζ
να τρέχουν πίσω απ' τα μάτια μας
και στα όνειρά μας
να βλέπουμε μπροστά.

Στο εκάστοτε παρόν μας.
Να μας ταιριάζει και να ταιριάζει,
να συγχρονίζεται με τα παρόντα άλλων.
Στο κοινό μέλλον, μέσω
της φιλίας για τη φιλία.
Να 'ναι τόσο απλό.



(Επίσης: Πρόποση Ι και Πρόποση ΙΙ)

Δυο παράλληλες γραμμές

 Και γαμούσε, γαμούσε, γαμούσε και τη λύση δεν την έβρισκε. Δεν την έβρισκε. Και συνέχιζε να γαμάει μήπως και τη βρει έτσι τυχαία.
 Και πηδιόταν, πηδιόταν, πηδιόταν και δεν έβρισκε αγκαλιά μετά και συνέχιζε να γδύνεται σε άγνωστες κρεβατοκάμαρες και να πηδιέται και ηρεμία δεν έβρισκε.
 Κι έτσι ποτέ δε βρεθήκανε, να κάνουνε έρωτα, να ησυχάσουν.