Κι άλλο

 Κι αν ακόμα αντικαθιστούσαμε
όλες τις ήρεμες μέρες,
τις περιόδους αδράνειας και οκνυρίας,
τα χρόνια αναμονής και δισταγμού,
αν τα αλλάζαμε με ασταμάτητες κι ακούραστες προσπάθειες αναζήτησης
και απορρόφισης κάθε μικρής σταγόνας ζωής και εμπειρίας,
θα ξυπνούσαμε ξανά απογοητευμένοι.

 Απογοητευμένοι γιατί αυτό που ήδη ξέρουμε,
οτι δηλαδή όσα κι αν κάνεις, αυτά που δεν θα έχεις κάνει θα είναι πάντα περισσότερα,
αυτή η ρήση
που θα συμβούλευε κάποιον να ηρεμήσει
και να πάψει να κυνηγάει το τέλειο ή πάντως το ολοκληρωμένο,
ενώ το ξέρουμε κι αποδεινύεται με απλά μαθηματικά πως είναι έτσι,
δε μπορεί αυτή η πληροφορία να βάλει για ύπνο το μαύρο μας σκύλο.
Το μαύρο σκύλο που ζει μέσα μας
και που κι αυτός όσο τον ταΐζουμε,
θέλει κι άλλο.