Ποστ-ιτ

Πρόχειρες ιδέες. Απέτυχαν να γίνουν κάτι περισσότερο ή απλώς περιμένουν. Θα μπορούσαν να 'ναι γραμμένες σε ποστ-ιτ.

#13
Νιώθω για 'σένα όπως για τη μυρωδιά της βρεμένης ασφάλτου μετά από καλοκαιρινή μπόρα. Μου θυμίζει ωραία πράγματα, αλλά δε μπορώ να πω οτι μ' αρέσει κιόλας.

#12

Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι σχέσεις των ανθρώπων αν μπορούσε να καταργηθεί η έννοια του χρόνου; Το τρομακτικό και πολυπόθητο «για πάντα» θα ήταν ταυτόσημο με το τώρα.

#11

Κι εκείνες τις στιγμές, τις στιγμές της προηγούμενης ζωής μας, της σάπιας και μελαγχολικής, αυτές που έρχονται που και που και μας ενοχλούν (μας γαργαλούν), θα τις αντιμετωπίζουμε με οίκτο (και με λίγη ένοχη νοσταλγία).

#10

"Εγώ τουπέ ρε; Ξες ποιος είμαι εγώ;"

#9

Στέκομαι λίγα μόνο επίπεδα πάνω από την ανυπαρξία κι αναρωτιέμαι
πόσο αξίζει μια ζωή; και
πόσο κοστίζει μια καλή ζωή;

#8

Κάπου αλλου, με κάποιους άλλους, ίσως να ζούσαμε μίαν άλλη ζωή . Αλλα όχι εδώ, όχι μ αυτούς τους φίλους, όχι μ αυτή τη μουσική για υπόκρουση.

#7

Στην Αριστοτέλους είχε χθες διαδήλωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν πήγα. Κανείς δεν πήγε.

#6

Το να μην ενδώσεις σε έναν πειρασμό είναι το ίδιο απλό με το να ενδώσεις. Απλά είναι πιο δύσκολο.

#5
Αντίο σε δόσεις

#4
Οι πεσιματικές ατάκες που σκαρφιζόμαστε είναι η πιο άμεση και η πιο αναλώσιμη μορφή τέχνης.

#3
Βρήκα τον τρόπο να μη με τσιμπάνε τα κουνούπια το βράδυ και να μη σε βλέπω στον ύπνο μου.
Σταμάτησα να κοιμάμαι.

#2
Παράκληση προς τον εαυτό μου:
Ξέρω οτι συνέχεια προσπαθείς να με ξεπερνάς , αλλά -σε παρακαλώ- μη με ξεχάσεις τελείως.

#1
Θα ξεκινούσα να γράψω κάτι για το πόσο είμαστε σκλάβοι των ανασφαλειών μας, αλλά στη λέξη "σκλάβος" υποννοείται μια πιθανότητα απελευθέρωσης.