Σιωπή κρυστάλλινη

Μια μέρα καθώς περνάω, θα κοιτάξω πάνω.
Θα κοιτάξω πάνω όπως πάντα απ' όταν μετακόμισες εδώ.

Μια μέρα καθώς περνάω, θα κοιτάξω πάνω,
στο σκοτεινό σου μπαλκόνι,
στο στενό σου παράθυρο
και θα 'σαι εκεί
χαμογελαστή,
σα να γύρισε ο χρόνος πίσω,
σα να μη συνέβη τίποτα.

Τώρα χαμογελάς; Εννοώ αληθινά,
όχι καθημερινά όπως κάνεις πάντα.
Μπορείς να κοιμηθείς;
Βρίσκεις θάρρος να ξυπνάς;
Δεν ξέρω.
Το παράθυρο κλειστό,
το μπαλκόνι σκοτεινό,
κρυστάλλινη σιωπή
στο φθινοπωρινό κρύο
κι εγώ απλά περνάω.

Μια μέρα καθώς περνάω
θα μου σφυρίξεις καλημέρα.
Θα κοιτάξω πάνω
και θα φωτίζεις το μπαλκόνι χαμογελώντας,
αληθινά και καθημερινά,
όπως πάντα.