Ξυπνάω Σάββατο μεσημέρι

Δεν πλένω δόντια. Μένω με τις τσίμπλες
και με το βρακί ενώ έχει κρύο.
Βάζω να κατεβαίνει το ρέκβιεμ του Μπραμς,
κατουράω κι ανοίγω το ραδιόφωνο.
Ψέματα λέω, ποτέ δεν ακούω ραδιόφωνο.
Έχει βρέξει. Δεν ξέρω αν βρέχει ακόμα,
βουίζει το καζανάκι και το ψυγείο
και δεν ακούω τη βροχή.

Ξύπνησα με την αίσθηση πως πρέπει να βιαστώ
αλλά δε θυμάμαι γιατί και κάθομαι
σηκώνομαι κάθομαι
σηκώνομαι και ντύνομαι
και πάω στο καφέ από κάτω.
Με σερβίρουν και μου δίνουν και δώρο διαφημιστικό αναψυκτικό.
Ένας γέρος πίνει κρασί. Ίσως
το τρίτο ή το τέταρτο και
γελάει. Δε γελάει με το αστείο του σερβιτόρου.
Απ' τα ηχεία ακούγεται σιγανά μια μουσική
που δεν έχω ξανακούσει κι ούτε θα ξανακούσω.